Rođen 1904. godine u Beogradu. Osnovnu školu učio u rodnom mestu, a gimnaziju, za vreme prvog svetskog rata u Francuskoj, zatim u Beogradu gde je maturirao 1922. godine. Diplomirao na Pravnom fakultetu u Beogradu 1926. godine. Po odsluženju vojnog roka završio je Abiturijantski kurs trgovačke akademije. Od 1931. do 1934. godine bio je na doktorskim studijama u Lionu (Francuska) gde je doktorirao iz oblasti privatno-pravne grupe nauka. Wegova doktorska disertacija "Unifikacija meničnog prava" dobila je javno priznanje "Prix Moncorger".

Činovničku karijeru počeo je 1928. godine kao sudski pisar u Beogradu. U Prvostepenom sudu za grad Beograd radio je do 1929. godine kada je podneo ostavku i upisao se u imenik advokatskih pripravnika Advokatske komore. Krajem 1931. godine položio je sudujsko-advokatski ispit. Godine, 1934. po povratku iz Francuske, postavljen je za sudiju Sreskog suda u Obrenovcu, a potom u Beogradu. Godine 1938. izabran za vanrednog profesora na istoj školi. Za vreme okupacije 1942. godine otpušten je iz službe i upisao se u imenik advokata.

Po oslobođenju, 1944. godine, određen je od strane Povereništva ASNOS-a za člana Komisije za obnovu, koja je rukovodila Ekonomsko-komercijalnom visokom školom.

Docnije je bio vršilac dužnosti šefa Odseka Univerziteta i visokih škola u Ministarstvu prosvete. Bio je član Pravničke komisije INOO-a grada Beograda. Podizanjem EKV[ u rang Ekonomskog fakulteta postavljen je za redovnog profesora. Bio je prodekan i dekan Fakulteta. Bio je delegat naše zemlje u Evropskoj ekonomskoj komisiji OUN i više puta učestvovao na međunarodnim kongresima. Sarađivao je u pravnim i ekonomskim časopisima: "Arhiv za pravne i društvene nauke", "Branič", "Pravna misao", "Ekonomski anali", kao i u stranim listovima.

Umro je 1956. godine.